woensdag 29 mei 2013

Wateroverlast

Ha tuinman, ja goed dat u belt. Nee natuurlijk snap ik dat u vandaag de tuin niet kon komen doen. En morgen ook niet. Ja natuurlijk hebben wij een deal, maar zeg nu zelf, hoe zou u dat dan willen doen? Want een straatje ophogen terwijl er een halve meter water in de tuin staat lijkt mij niet handig. Tuurlijk u heeft gelijk ik ben ook een amateur, maar ik vind het zo armoedig als u met uw lieslaarzen aan en uw snorkel de tegels moet opvissen alvorens er een paar kuub zand in te storten. U heeft geen lieslaarzen? Nou mooie boel is dat. Huren wij eens een keer een tuinman. Ja ik snap het, u moet ook uw geld verdienen voor die bloedjes van kinderen van u. Maar hoe had u dat gedacht dan? Wel eens aan omscholen gedacht? Vijverspecialist of zwemmeester misschien? Ja zeg nu zelf met deze moesson regens die al dagen aanhouden is het lastig om ons postzegeltje op te knappen. U heeft regenverlet zullen we maar zeggen. Ik neem aan dat u daar voor verzekerd bent? Niet? He wat naar nou. Nou nu niet direct gaan grienen, we hebben al water genoeg tenslotte en dat gesnotter in mijn oor is gewoon niet zo prettig. Ja sorry tuinman ik heb mijn best gedaan de weergoden gunstig te stemmen, maar ik heb ook de wijsheid niet in pacht. Ik vind het echt heel vervelend, maar nieuwe afrikaantjes planten heeft nu echt geen zin. Een waterlelietje komt nu beter uit. Weet u wat, misschien moeten we die hele tuin ophogen, met een nieuwe schutting en mooie nieuwe tegels maar gewoon vergeten. Dit is nu al het vijfde jaar achter elkaar dat het niet door kan gaan door dit pokkenweer. Tuinman we gaan het anders doen. Als u nu bij de achterdeur eens een kek steigertje maakt, met daar op wat leuke potten met afrikaantjes en dan een loopplank naar de schuur. En de schutting kan er dan gewoon uit dan laten we dat gewoon water, doen we aan de kant van de buren gewoon wat zandzakken en dan gaan manlief en ik van het weekend gewoon een leuk roeibootje kopen. Ziet u nu wel, opgelost. Nou niet meer huilen tuinman, nu als de wiedeweerga die lieslaarzen kopen en aan de slag. Ik heb echt zin in mijn nieuwe steigertje met jachthaven. Ja de BBQ kan er ook uit. Dag tuinman! We bellen!!!

donderdag 23 mei 2013

Amsterdam

Wat hou ik toch van Amsterdam. Niet alleen van al die mooie plaatjes in de binnenstad, maar zeker ook van de geluiden van de stad. De treinen die over de ijzeren spoorbrug ratelen als ik naar de bieb op het Oosterdok loop. De klikklak hakjes van de Parisiennes die met hun rolkoffertje achter mij liepen op het Damrak en waarvoor ik hoop dat ze ook een paar gympies in die koffer hebben, want anders gaan die poezelige Franse voetjes heel erg zeer doen op die Amsterdamse keitjes. Ik hou ook van  de geluiden van de trams die voor elke  kruising hun bel laten klingelen. De trambestuurder die op zijn plat Amsterdams door de tram roept: He Swartzenekker stap je nou nog in of niet, dan kenne we rije. Het geroezemoes van het winkelend publiek in de Bijenkorf, de lefgozertjes op hun scooters die je als een gek voorbij razen en je op het zebrapad bijna de sokken uit je schoenen rijden. Het zware diesel geronk van de bussen vol toeristen. De Hare Krishna;s die met hun mandolines en eentonig gezang door de Kalverstraat dansen. De straatartiest die met zijn jankende viool iedereen op de Dam doet besluiten om toch maar even ietsje harder door te lopen om zo sneller verlost te zijn van het kattengejank. Het geluid van de bezemwagen van de gemeentereiniging die zo trouw alle rotzooi uit de straten vegen en nog veel meer. Als ik zo'n middagje in de stad ben voor een simpel bezoekje aan de bieb dan zou ik eigenlijk wel een beetje talent van Simon Carmiggelt of Martin Bril willen hebben, omdat zij, ieder op hun eigen wijze, zo mooi de de gebeurtenissen in de stad konden beschrijven. Dat kan ik niet, maar geniet wel heel erg van een middagje mensen kijken in de stad. Gewoon om als toerist in eigen stad rond te kijken en genieten van al het moois wat de stad biedt.


View Full Size Image

vrijdag 17 mei 2013

Regen en Seringen

Het hele jaar kijk ik er naar uit, in maart als de eerste tekenen zich aandienen ben ik al blij en dan ineens is het moment daar. Mijn seringenboom zit vol met knopjes. Eerst nog klein natuurlijk, het lijkt of er ieniemienie erwtjes aan de boom groeien, maar allengs worden ze groter, er komt een beetje kleur op, het gaat echt een beetje op bloementrosjes lijken en dan ineens een explosie aan kleur en zoete seringenlucht. Je zou je bed wel onder die boom willen zetten om maar steeds die heerlijke geur op te snuiven. Je wilt wel in bad met seringenbloesem of je vult je kussen er mee en je biedt je lief een boeketje aan, je wilt die geur zo lang mogelijk bewaren. Zo lekker ruikt een seringenboom! Zo zou het tenminste moeten zijn, maar nu staat mijn seringenboom zielig te huilen in de tuin, de blaadjes hangen slap en de bloemen zijn zwaar van de tranen. Het is een en al treurigheid in de tuin. De viooltjes blazen niet meer op hun loftrompet maar huilen een deuntje mee met de seringenboom. De zelfgezaaide doperwtjes krijsen dat ze weer naar binnen willen. Ze vinden het te koud en te nat. Maar ze kunnen me wat, ze moeten het maar voor lief nemen. De radijsjes lijken zich wel te vermaken, zij groeien als kool en dansen van pret bijna hun bak uit.  De courgetteplantjes kijken chagrijnig voor zich uit, dicht tegen elkaar aan gekropen maken ze er maar het beste van. De raapsteeltjes denken bekijken jullie het maar, wij laten ons niet zien. Je zou er zelf bijna droevig van worden en in een diepe herfstdip weg zakken. Ja hallo dat laten we toch zeker niet gebeuren, vandaag of morgen komt echt die zon wel weer te voorschijn hoor. En die tuin? Die moet niet zeuren want een paar weken geleden kon je nog elke avond met de gieter aan de gang omdat die pubers allemaal zo'n dorst hadden. Het is zoo droooog, geeef ons nou wat waaater werd er toen gemekkerd. Heus er komt een moment dat je echt je stoel weer in de zon kan zetten en dat je lekker met je boek of je breiwerk je toet in de warme stralen kunt koesteren, zodat je na een uurtje denkt goh wat krijg ik een strakke kop. Natuurlijk weer vergeten om je in te smeren! Heus het komt echt en tot die tijd stook je de kachel op, steek je de kaarsen aan en je denkt aan stoofschotels en appeltaart ipv asperges en rabarbertaart en het komt echt allemaal goed. Door zo'n beetje regen laat je je toch niet van de wijs brengen. Je zal daar gek wezen! En als je seringengeur wilt dan koop je bij de drogist maar een stuk zeep. Heb je het hele jaar wat aan!