Halloween

Al een paar weken lagen bij de grootgrutter de pompoenen in een grote krat opgestapeld, sommige met van die gekke zwarte stickertjes op hun stoere oranje velletje en vanmiddag in de stad zag ik kinderen voorbij lopen in een skelet pak met een doodshoofd op. Toch viel het kwartje niet direct. Pas toen ik twee volwassenen richting het station zag marcheren, allebei met een doorgesneden keel waar het bloed nog een beetje uitliep begreep ik het pas. Het is Halloween! 

Alweer zo'n uit Amerika overgewaaide traditie en het zal wel raar zijn, maar ik vond het toch een beetje onsmakelijk om in de trein te zitten met mensen die net hun keel doorgesneden hebben en waar de rafelranden (echt waar) zo'n beetje bijhangen en de ketchup hun bloes in drupt. Ik zie er de lol ook niet zo van in, alhoewel het natuurlijk heel erg knap is als je zoiets kunt schminken. Dat dan weer wel. 

Eigenlijk had ik dus ook niet mijn lekkere tomatengroentensoep moeten maken vandaag maar pompoensoep. Ook lekker maar wel veel meer werk, want zo'n pompoen doorklieven, schillen en in blokjes snijden doe je niet in een half uurtje. Daar moet je de tijd voor maken en die had ik niet want ik moest naar de kapper en de stad in om iets op te halen. En zonder steun van bijvoorbeeld een wortel, paprika of rode peper is pompoensoep maar een laf goedje. Nee dan mijn tomatengroentensoep. Daar doet mijn man een moord voor.  :-)

Toch went het wel om een half uur in een trein te zitten en naar die bloederige nekjes te staren. Toen we hier uitstapten vond ik het niet meer zo eng. Maar wat bezielt een mens om met een doorgesneden nek in de trein te gaan zitten? Dat wou ik nou wel eens weten. 

Dus mijn grote vriend meneer Google maar eens geraadpleegd. Meneer Google vertelde mij dat Halloween ontstaan is bij de Kelten. De Kelten hadden een andere agenda, bij hen begon het nieuwe jaar op 1 november en was 31 oktober dus oudejaarsavond. Die Kelten geloofden dat op nieuwjaarsdag, 1 november dus de geesten van overleden mensen uit hun graven op zouden rijzen (cremeren bestond toen nog niet) en dat die geesten aangetrokken werden door het voedsel wat de mensen op hun stoepje legden om de geesten te eten te geven. Ik denk dan waarom mochten die geesten niet gewoon even binnenkomen, toch prettiger om even aan tafel te komen zitten, maar nee dat kon niet want tussen die geesten kon natuurlijk ook wel eens een loeder van een geest zitten en die wil je natuurlijk niet aan je tafel. Dat snap ik ook wel weer. Om die ellendelingen van geesten af te schrikken droegen die Kelten de meest vreselijke maskers. Nou en daarom gaan mensen op Halloween zo akelig verkleed en is het dus geoorloofd om met een bloederige, doorgesneden nek in de trein te gaan zitten. Wel prettig om te weten dat er dus waarschijnlijk geen boze geest in de buurt was, een lieve geest waarschijnlijk ook niet bij het zien van zulke bloederige toestanden. Ik zou me daar als geest niet bij in de buurt wagen tenminste. 

Een andere traditie is dat kinderen dus verkleed als monster of spook bij je aan de deur komen en dan een plagerijtje met je mogen uithalen en om dat af te kopen kun je snoep aanbieden. Bij dit bericht heb ik gauw het keukenlicht uitgedaan en de gordijnen dicht want ik heb geen snoep in huis en om nou door buurtjeugd uitgejouwd en gepest te worden gaat me echt te ver op deze vredige zaterdagavond. Dat snoep krijgen ze wel met Sint Maarten, dan denk ik er wel aan om wat in huis te halen voor het grut.

Hier dus geen Halloween, de pompoenen die in de tuin ter versiering de boel opleuken liggen nog gewoon pompoen te wezen en zijn niet omgetoverd tot grappige lantaarns en ook zitten wij hier nog in ons gewone kloffie en zijn we niet geschminkt als skelet, spook of bloederig lijk. Daar beginnen we niet aan. Voor de zekerheid heb ik wel de kaarsen aangestoken en daarbij uitgesproken dat de goede geesten natuurlijk altijd welkom zijn!