maandag 21 december 2015

Saamhorigheid

Ik werk in een gebouw wat in twee delen is verdeeld en die worden samengevoegd als een gebouw door het trappenhuis en de lift. Op welke vleugel je werkt wordt dan ook aangeduid met 2rechts of 4links. Helaas onthoud ik nooit of ik nou in het rechter of in het linkergedeelte werk. Niet omdat ik mijn bureau niet weet te vinden, maar omdat ik niet weet hoe dat rechts en links bepaalt wordt. Maakt ook niet uit. 

Een paar jaar geleden was een afdeling, laten we voor het gemak zeggen op 3 rechts op het lumineuze idee gekomen om een paaslunch te doen. Iedereen maakte wat lekkers en al deze lekkernijen vormden samen een groot buffet. Het was zo succesvol dat het door het hele kantoorgebouw gonsde. Bovendien was er zoveel eten dat het hele kantoor kon meegenieten. Degene die het had bedacht werd alom geprezen en gelauwerd en na de lunch ging ieder weer tevreden aan het werk. 

Toen in dat zelfde jaar de kerstperiode aanbrak sprak een collega van 3 links over een kerstlunch. Ik werkte toen ook op 3 links en vond dat een leuk idee. Mijn collega ging voortvarend te werk, nodigde iedereen uit van 3 links, hing een intekenlijst op bij het kopieerapparaat en in de week voor kerst smulden wij van een heerlijk buffet. Op 3 rechts waren ze wat sip want het oorspronkelijke idee, van hen afkomstig, kreeg aan die kant van het gebouw geen vervolg meer. Natuurlijk mogen deze collega's best een vorkje meeprikken aan onze kant.

Wij op 3 links hielden het jaar erop een paasbrunch en een kerstbrunch. Het kon niet op. Heerlijk eten en een gezellig uurtje. Toen werden de afdelingen herplaatst. De ene afdeling had wat meer plek nodig en de ander wat minder dus was er sprake van een interne verhuizing. Wij gingen naar 2 rechts. Iedereen riep dat het dan met de kerst en de paasbrunch wel bekeken zou zijn. Maar niks hoor, wij gingen vrolijk verder. Mijn collega is nog immer enthousiast iedereen aan het motiveren om vooral toch te komen en een steentje bij te dragen aan het lekkers. Liever niet een echt steentje natuurlijk, want dat komt onze gebitten niet ten goede, maar een zelfgemaakt gerecht voor ongeveer vier personen werd en wordt zeer op prijs gesteld. 

Elke keer is het weer een feest om al die lekkernijen uitgestald te zien boven op de dossierkasten. Degenen die niet kunnen of niet willen koken leveren hun bijdrage door leuke servetten, bordjes en bestek aan te leveren.  Vorig jaar hielden we er een heus receptenboek aan over met allerlei heerlijke multiculturele recepten en ook met de verjaardagen wordt er nu veelal zelf gebakken. Leuk en lekker!

Morgen is weer de kerstbrunch en dus heb ik net een uurtje in de keuken doorgebracht om een zalmmousse te maken. Ik heb de puddingvorm in de vorm van een vis uit mijn ouderlijk huis geleend en daar ligt de mousse nu tevreden op te stijven totdat hij morgen in al zijn glorie mag schitteren op het buffet. 

Wat nu zo leuk is dat ik weet dat een heleboel collega's nu dus ook in hun keuken staan te snijden, hakken, roeren, mixen, bakken, koken en proeven om ook iets lekkers te maken. Dat verbroedert en geeft een enorm saamhorigheidsgevoel. 

Meteen een mooie kerstgedachte en ik stel voor dat alle politici op het binnenhof en alle gemeenteraadsleden in het hele land eens samen gaan koken en een lekker bordje eten aan de medemens serveren. En niet alleen onze politici, maar dus ook alle politici in de wereld. Dat meneer Assad en de leden van de Taliban en die van de IS en al die andere "lieverdjes" ook iets lekkers maken en dat uitdelen. En als iedereen dat dan gezellig samen opeet is er ook geen tijd om ruzie te maken. Dan kunnen die wapens eens neergelegd worden, is er eens tijd voor een goed gesprek en kunnen mensen eens luisteren naar elkaar. Dan wordt het misschien toch nog eens vrede. 

Waar een beetje koken en samen een hapje eten al niet goed voor zijn. Zou dat nou niet mooi zijn?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten