College

Wat een prachtige dag vandaag! Al vroeg werd ik wakker gefloten door een merel, die in de boom vlak bij ons slaapkamerraam, zijn hoogste lied zat te fluiten terwijl de zon langzaam opkwam. Zo wil een mens wel wakker worden. Ik moest op tijd mijn mandje uit vandaag want er stond een bezoek aan de open dag van de universiteit op het programma. 

Eerst moesten we echter. zoals elke zaterdag, op de boodschap, alleen vandaag dus vroeger dan normaal. Bij de slager vroegen ze al ongerust of het wel goed met ons was. Toch leuk als de slager zo met je meeleeft nietwaar? Dat heb je op een dorp en ik vind dat gezellig. 

Om 13.00 uur begon de eerste presentatie op de universiteit en gelukkig keek dochter ruim voor vertrek nog even op de site van de NS en dat was maar goed ook want op de route van de stoptrein bleek er een bovenleiding te zijn gebroken. Gelukkig konden we ook via een andere route en waren we ruim op tijd in Utrecht. 

Ook in Utrecht scheen de zon en stonden er al studenten met hun rode ballonnen op het station om de aankomende studenten en hun ouders de weg te wijzen naar de diverse locaties. De roltrap in Hoog Catharijne spuugde ons de straat op en we liepen op ons gemakje door het winkelend publiek onder de domtoren door het plein op. Bij de kerk stond een rouwauto waar net de overledene waardig naar binnen werd gebracht, omgeven door prachtige boeketten bloemen en het stadsrumoer. 

Ik vond het eigenlijk wel passend, aan de ene kant een afscheid van het leven en aan de andere kant de aankomende studenten die straks aan iets nieuws beginnen. Een soort van oneindige cirkel van afscheid en een nieuw begin en dat allemaal in dat heerlijke, stralende lentezonnetje. 

Samen met  andere studenten in spe en hun ouders dromden wij de academie binnen en werden naar een prachtige zaal gebracht. De eerste presentatie betrof de studie geschiedenis en mensenkinderen wat een prachtig gebouw. Een en al historie en zeker in de zaal waar wij zaten. Lang, heel lang geleden in 1579 is daar de Unie van Utrecht ondertekend. Ik zat daar over na te denken dat als die Unie toen niet getekend was, wij nu waarschijnlijk in een heel ander land hadden gezeten. Bizar toch. 

Wat een enthousiasme daar in die zaal. Niet alleen van degenen die de presentatie verzorgden, bevlogen docenten die zielsveel van hun vak houden want dat straalden ze uit al hun porien uit, maar zeker ook enthousiaste aankomende studenten en niet te vergeten hun ouders. Er waren ouders bij die nog enthousiaster waren dan hun kind, zij zaten driftig aantekeningen te maken en ik zag een vader die een beweging maakte alsof hij zijn vinger op wilde steken om iets te vragen aan de geschiedenisjuf, maar door een woeste blik en por in zijn zij van zijn dochter die vinger gauw verstopte in een jaszak. 

Ik was allang blij dat ik meemocht want bij onze zelfstandige, lieve dochter is dat zo maar niet vanzelfsprekend, dus ik heb me keurig gedragen en heb dus alleen bescheiden zitten luisteren. Dat was op zich al een feest en eigenlijk werd ik daar in die mooie zaal een tikkeltje jaloers. Want mensenkinderen als ik 30 jaar jonger was geweest dan had ik het wel geweten. Dan was ik ook geschiedenis gaan studeren, maar ja dat zat er toen nu eenmaal niet in. 

Ook de tweede presentatie, van de studie rechten, werd gegeven door een bevlogen dame en twee studenten. Ook hier voelde ik weer die passie en al was dit helaas niet zo'n mooi gebouw als dat van geschiedenis toch was ook dit leuk. Want nu zat ik voor het eerst van mijn leven in een collegezaal, op zo'n klapstoeltje met zo'n klaptafeltje voor je. Leuk om eens mee te maken. 

Onze dochter weet nu definitief dat ze rechten gaat studeren en terwijl we later op de middag achter een welverdiende kop koffie zaten bedacht ik me hoe ik, toen ze vier zou worden, met haar mee ging naar de basisschool voor een middagje wennen. Toen zat ik met mijn veels te dikke billen op zo'n klein kleuterstoeltje en hield ze mij het eerste kwartier stevig vast. Vanmiddag zat ik naast haar in de collegebanken en ik zag haar enthousiasme en de zin en de passie om de volgende stap in haar leven te gaan zetten. De cirkel is rond, ze gaat op weg naar haar eigen toekomst. Zo mooi!

We gingen nog heerlijk even winkelen daar in die gezellige stad en de zon scheen en zag dat het goed was.