dinsdag 9 augustus 2016

Franse slag!

Onze zoon is verliefd. Nu dat is leuk natuurlijk. De gelukkige is een prachtige dame die in Frankrijk woont. Dat is ietsjes minder want nu gaat hij de liefde achterna. Maar wat moet dat moet, als de liefde roept moet je je hart achterna, daar helpt geen lief moedertje aan. Je kunt per slot van rekening niet bij je oude moeder blijven zitten. 

Dus doe ik dapper enthousiast en ben ik blij voor hem, maar als je diep in mijn hart kijkt dan had ik natuurlijk liever gehad dat hij in Amsterdam bleef wonen, zodat hij regelmatig thuis binnen zou kunnen vallen met zijn gezellige verhalen en een vorkje mee zou prikken. Maar liever koekjes worden nu eenmaal niet gebakken.

Het scheelt gelukkig dat het een lieve meid is. Afgelopen week kwam ze een paar dagen logeren. Al vanaf het eerste moment voelde het goed. Wat grappig is tijdens zo'n logeerpartij is dat er ongemerkt een Franse invloed je huis in sluipt. 

Neem nu het avondeten. Het is heel normaal in Nederland om om klokslag zes uur de pannen op tafel te hebben. Dat doen die Fransen niet. Hier in huis lukt het nooit om om zes uur het eten klaar te hebben, dat is op zijn vroegst om zeven uur. Daarnaast zijn Fransen lekkerbekken. Er moet lekker en goed gegeten worden. En daar hebben ze natuurlijk gelijk in. Op vakantie in Frankrijk vind ik het altijd een feest om gewoon even naar een supermarkt te gaan. Zo'n paleis van een supermarkt met een vis afdeling waar giga grote aquaria staan met de nog levendige krabben en kreeften er in. 

Ademloos van verbazing heb ik eens staan kijken hoe een Franse oude dame een kreeft aanwees, de visman met een schepnetje het beest uit het aquarium hengelde en hem in een krant rolde. De oude dame stak het pakketje doodgemoedereerd in haar tas terwijl ze naar de kassa wandelde met haar bonnetje. Kom daar hier maar eens om. 

Toch heb ik dat zelf nooit gedaan zo'n kreeft uitgezocht en laat staan opgegeten. Nee mijn favoriete afdeling in een Franse supermarkt is de kaas afdeling en de charcuterie. Likkebaardend kan ik dan boven zo'n vitrine hangen waar de heerlijkste kazen en patés mij roepen. Een fijn land hoor, qua gastronomie. 

Je hoort wel eens roepen dat het jammer is dat er in Frankrijk Fransen wonen omdat zij stug een niet aardig zouden zijn, maar daar heb ik nooit iets van gemerkt. Het gebeurde regelmatig dat de Franse eigenaar van zo'n gehuurd huisje een mand met verse groenten uit eigen moestuin op de stoep zette. Menig maal heb ik daar een lekker maaltje van gekookt. 

Gelukkig sprak onze logee goed Engels zodat een vloeiende communicatie, met hier en daar het zoeken naar een woord, goed mogelijk was. We hadden gezellige gesprekken aan tafel met maaltijden die twee keer zo lang duurden dan normaal, ook al weer die Franse slag, en die gingen meestal over eten. 

De Nederlandse rode kool met appeltjes en een bal gehakt vond ze om te smullen en ook de biefstuk die ik bij de slager kocht ging er in als koek. Grappig was dat we soms in het Engels niet op een ingrediënt kwamen en dat ik dan in het Frans wel het woord wist, want wij maken hier in Nederland best vaak gerechten die oorspronkelijk uit Frankrijk komen. 

Culinair was de logeerpartij zeker geslaagd met uitnodigingen over en weer om nog eens langs te komen (dan bak ik appeltaart voor je) en ook werden wij uitgenodigd om eens bij haar te komen. Dan gaan we samen naar de vismarkt om zeetong (Sole meuniere) te kopen, zei ze. Heerlijk!!

Een ding vond ze onbegrijpelijk. Bij de gebakken aardappeltjes kwam een pot mayonaise op tafel en dat vond ze maar gek. Mayonaise maak je toch gewoon zelf? Laat ik dat nou nooit gedaan hebben. 
Ik ga me er maar eens aan wagen en ze heeft me precies uitgelegd hoe ik de eidooiers met de mosterd en de olie moet kloppen. Met de Franse slag! 

Zo leuk!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten