Sebastiaan

Gisteren legde ik de schone was in mijn linnenkast toen ik vanuit mijn ooghoek iets zwarts over de grond zag kruipen. Bij nadere inspectie bleek het een dikke, grote zwarte spin. Nu ben ik niet heel erg bang voor spinnen, het zijn per slot van rekening nuttige beesten, toch had ik geen zin in een logee in mijn slaapkamer. Ik ging dus naarstig op zoek naar een leeg potje en een stevig papiertje.

De spin, ook niet van gisteren, had waarschijnlijk geen goed gevoel over mijn reddingsplan - want dat was het tenslotte - was ondertussen onder de kastdeur gekropen. Nu hebben wij een grote linnenkast die zelfs de hoek omgaat dus hij had nog een aardig tippeltje voor de boeg voor hij zichtbaar zou zijn.

Eenmaal een potje gevonden moest ik dus eerst verschillende deuren opendoen om te zien of hij zich daaronder verschanst had. Bij de laatste deur van grote L stuk was het raak en daar zat hij. Toen ik voorzichtig het potje over hem heen wilde zetten ontsnapte hij terwijl ik hem nog zo vertelde dat ik hem geen kwaad wilde doen maar hem juist naar buiten wilde brengen en hem in het voortuinstrookje groen wilde zetten want daar had hij de grootste kans op het vangen van lekkere vliegen of muggen of wat dan al niet aan insecten. 

Hij vertrouwde het niet en nam de kuierlatten onder de hoekkastdeur deur en terwijl ik die opendeed zag ik nog het het laatste stukje spin wat tussen de twee kasten verdween. Want tussen die kasten zit nl een heel klein kiertje. En weg was hij. Daar stond ik met mijn potje, kartonnetje en goede bedoelingen. 

Nu zit hij daar nog steeds tussen. Althans dat hoop ik want het idee dat hij vannacht voorzichtig uit zijn schuilplaats tevoorschijn is gekomen en elders in de slaapkamer een goed heenkomen heeft gezocht vind ik geen fijn idee. Ten eerste voor de spin zelf niet, want door de horren in de slaapkamer is de kans erg klein dat hij voldoende eten vindt. De meeste spinnen zijn trouwens niet vegetarisch en als hij dat wel is dan is er behalve twee, ietwat verlepte, orchideeën op de vensterbank ook niet veel te vinden. 

Ook voor mezelf vind ik het geen fijn idee dat het beest rondkruipt terwijl ik lig te pitten en dat hij dan misschien een dansje maakt op mijn neus of doodleuk over mijn kussen wandelt s'nachts. Of nog erger, dat hij mijn sloffen als toilet gebruikt en daarin zijn behoefte doet en dat ik de volgende ochtend allemaal spinnenpoep aan mijn tenen krijg. Nu zijn het gelukkig nog steeds mijn oude sloffen omdat er nog geen passende toffels waren in de winkel, maar ook mijn oudjes wil ik niet besmeurd hebben. Bah. 

Wat te doen? Nu ben ik vanmiddag alleen thuis, ook wel eens fijn en nu ben ik maar eens in gesprek gegaan met de spin. Als de gezinsleden wel thuis waren geweest hadden ze me koekkoek verklaard. Een beetje met een spin praten! Enfin ik heb Sebastiaan, want zo heb ik hem voor het gemak maar even genoemd, verteld dat ik geenszins van plan ben om hem te vermoorden, maar dat zijn aanwezigheid niet zo erg op prijs gesteld wordt en ik heb hem dus vriendelijk doch dringend gevraagd het pand met gezwinde spoed te verlaten. Het bleef angstvallig stil na mijn monoloog.

Hij heeft dus of reeds de kuierlatten genomen of hij doet net of hij gek is en blijft zitten waar hij zit. Nu maar hopen dat hij tot inkeer komt en zijn biezen pakt. Zucht!