Lente met een hoofdletter L

 

Onze deurbel had het begeven en dat is lastig, zeker als je bezoek krijgt of als de postbode een pakje af wil geven. Mijn vader had er iets op gevonden, die klepperde flink hard met de brievenbus, maar dat maakte zo'n lawaai dat de rest van het huizenblok ook wist dat we bezoek hadden. Om de geluidsoverlast voor de buren  terug te dringen togen mijn echtgenoot en ik gister naar de bouwmarkt voor een nieuwe bel. Die was zo gevonden al hebben we ons nog even kostelijk vermaakt met het uitproberen van alle belgeluiden (eigenlijk heel kinderachtig) want wil je de komende tijd een galmende Big Ben door het huis laten klinken, een statige dingdong of een ordinaire scheepstoeter. Nadat we de keuze hadden gemaakt en uitgelachen waren slenterden we nog even door het bijbehorende tuincentrum. 

Warempel daar was de lente al begonnen. Het was gister natuurlijk al best lekker weer, maar pas in het tuincentrum met karren vol viooltjes en andere schattige voorjaarsblommetjes viel het kwartje pas echt. Ik aanschouwde die kleurenpracht en werd ineens ontzettend hebberig. Praktisch als altijd opperde mijn echtgenoot dat ik dan wat viooltjes zou meenemen want ze waren toevallig ook nog eens in de aanbieding. 10 viooltjes in een tray voor maar 1 euro. Nou dat is niet duur. 

10 trayen namen we mee, samen met een potje narcissen voor op de keukentafel, drie madeliefjes en een hangmand met viooltjes. Vanmorgen scheen de zon volop en na het ontbijt en een snelle poetsronde gingen we de tuin in en heb ik de 100 viooltjes in de potten gezet. De oude bladeren die een sompig tapijt waren geworden in een hoek hebben we bijeen geveegd en in de kliko gedaan. Dat moest met veel beleid want om de vogels te trakteren had ik een pot vogelpindakaas in een houder aan de schuur gehangen. Die vermaledijde eksters en kouwen hebben net zo lang zitten emmeren tot de pot uit de houder viel en in stukken op de grond lag. Opruimen ho maar. Stank voor dank krijg je van die grote, brutale vogels. 

Het postzegeltje is weer netjes en helemaal in vorm voor de lente. In de border bloeien de krokussen volop en ook al een trotse, rose hyacinth heft haar hoofd naar de zon. Haar paarse collega's zullen over niet al te lange tijd volgen. Er bloeit al een narcis en de rest staat in volle knop en ook de tulpen komen al ruim boven de grond en na goed speuren signaleerde ik een blauw druifje dat heel voorzichtig zijn hoofd boven de grond uitstak. Genieten met een grote G. 

We dronken een kopje thee in het zonnetje en maakte een praatje met onze buurjongen van acht die zijn overgebleven potjes van de moestuintjes van de Appie aan het uitzoeken was en zich afvroeg of hij nu eerst de spinazie zou zaaien of de watermeloen. Hij bracht me met zijn gezellige gekeuvel op een idee, want gister bij de bouwmarkt stond een bak met afgeprijsde zakjes groentezaden. Ik nam een zakje tijgertomaten, radijs en rucolakers mee voor maar 50 cent per stuk. Dus toen de violen in hun potten stonden heb ik mijn kasje maar weer eens opgezocht en schoongemaakt en alvast de tijgertomaten, vleestomaten, basilicum (die had ikallebei nog) en de rucolakers gezaaid. Als de tomaten over een week of 8 groot en sterk zijn kunnen ze buiten in de moesbak verder uitgroeien. Ik hoop op een flinke oogst in september en daarmee heel veel verse tomatensaus! 

Wat een heerlijke zonnige middag in ons postzegeltje was het. Die kunnen ze ons niet meer afnemen. Laat die Lente verder maar komen! Wij zijn er klaar voor!