donderdag 5 oktober 2017

Storm en rust

Vanmorgen moest ik naar onze vestiging in Utrecht en normaal gesproken is dat een ritje van een half uurtje, maar vanmorgen werd het een onstuimig ritje. Nog voor ik het dorp uit was stuitte ik op een enorme plas water onder een viaduct. Nu ken ik mensen die het heerlijk vinden om vol gas door zo'n plas te crossen maar daar ben ik niet zo van. Veel te bang dat de motor afslaat en dat je dan midden in de plas stil komt te staan en dat je dan met je goeie goed tot over je enkels in het water komt te staan als je het voertuig verlaat. Nee mij niet gezien. Omzichtig manoeuvreerde ik om de plas heen en kwam veilig op de snelweg.

Op de A2 had de wind vrij spel en speelde met het verkeer. Deelde hier en daar een plaagstootje uit aan een hoge vrachtwagen en een groen lelijk eendje was helemaal leuk speelgoed, die zwalkte over de weg. Ook mijn fordje en ik kregen af en toe zo'n plaagstoot en met beide handen aan het stuur zeilden wij op de wind naar Utrecht.

Ook daar was het bal. De fontein werd bijkans uit de vijver geblazen, maar ik arriveerde zonder brokken en het was zowaar droog toen ik uit de auto stapte. Dat was nog eens aardig van meneer wind om even de regenwolken uiteen te blazen. Met een nieuw kapsel - model windhoos - woei ik naar binnen, op naar de koffie. Tijdens het overleg werd mijn aandacht steeds weer getrokken naar de pauwen die kleumerig op het terras stonden met opwaaiende veren, af en toe met de snavel tegen het raam tikkend in de hoop op een lekker plakje cake. Nu vind ik die pauwen een beetje eng, maar het was wel een beetje sneu om ze zo te zien kleumen.

Toen ik na gedane zaken weer terugging naar Almere brak de zon door en dan is de wereld meteen een stukje mooier. Zeker met het zicht op de herfstkleuren langs de A27. Er moest nog gewoon gewerkt worden dus helaas weinig tijd om er van te genieten. Het werd een onstuimig dagje.

Inmiddels is de rust weergekeerd. De storm is gaan liggen en heeft niet al te veel schade aangericht voor zover ik kan zien. Wat afgebroken takken liggen er in de straat en sommige bomen hebben ineens veel minder blad, maar zo hoort dat in de herfst.

Na zo'n drukke dag is er niks lekkerder dan na het eten met een kop koffie op de bank te duiken en je breiwerk en/of haakwerk op te pakken. Daar wordt een mens helemaal zen van. Althans de handwerk(st)ers onder ons want de anti-handwerkers begrijpen er niks van. Zoals mijn echtgenoot vaak placht te zeggen; tis mooi hoor, maar ik zou er helemaal gek van worden. Tja, ach, ieder zijn meug.

In elk geval pakte ik mijn breiwerk maar weer op. Gisteravond na de training had ik de twee foute pennen nog teruggestoken en daardoor kon ik direct aan de slag. Nu klopte het en kon ik het patroon van het 1e chart afmaken en starten met de 2e chart. Lekker is dat als het klopt en je ziet het patroon onder je handen groeien. Als je eenmaal wat toeren verder bent dan zie je ook gemakkelijker waar je bent gebleven al blijft het tellen, opletten, tellen en opletten.

En zo eindigt een dag die zo onstuimig begon in alle rust. Eigenlijk wel jammer dat het niet meer stormt want het is nog lekkerder breien als het buiten zo te keer gaat en jij lekker droog en warm binnen zit! Het is ook nooit goed!



26 toeren en eindelijk op de goede weg!

2 opmerkingen:

  1. Ja, stormachtig was het zeker!
    Mooi patroon!
    Groetjes,
    Akkelien

    BeantwoordenVerwijderen
  2. En vandaag, althans vanmorgen hadden we er nog een staartje van... Maar ja, het is herfst hè..
    Mooi breiwerk Annemarie! Ajourbreien is zo leuk om te doen en nog verslavend ook, tenminste zo vergaat het mij wel... Je wel steeds nòg een stukje verder om te kijken hoe het wordt!
    Fijn weekend, groetjes v. Elizabeth

    O ja, en ik ben iemand die heel graag hard door plassen rijd...

    BeantwoordenVerwijderen