Bijstellen

Afgelopen zaterdag ging de telefoon. We hadden juist een huis vol visite omdat mijn man zijn verjaardag vierde die was uitgesteld wegens allerhande griepgevallen in de familie! Arthur aan de telefoon (om te facetimen) die de visite ook wel even gedag wilden zeggen. Nou dat kon natuurlijk. Geweldige uitvinding is dat trouwens dat Facetimen. Wie dat heeft uitgevonden heeft recht op de nobelprijs van de missende moeders (en oma's), maar ik dwaal af!

Oma, zei hij ik wil je ook mijn nieuwe cadeautje laten zien. Nou lieve jongen laat maar zien en trots voerde de papa van Arthur, Arthur in zijn armen naar zijn ledikantje. Kijk, zei hij trots heb ik gekregen. Aan de spijlen van het bedje hing een leuke muziekmobiel met wolkjes en andere grappige figuurtjes. Mooie boel is dat jongen. Die wou oma voor je maken met allemaal kleine gehaakte neushoorntjes eraan. Nou niks aan te doen oma, want ik heb er al eentje en Arthur deed zijn ogen dicht en viel heerlijk tegen de brede schouder van zijn vader in slaap. Gelijk had hij!

Tja daar zit je dan als versgebakken oma met je mooie plannen om zo'n mobiel te maken. Die plannen kunnen voorlopig in de ijskast want wat heeft dat wurm aan twee muziekmobielen? Niks toch? Net van de week had ik van de internetwinkel een mailtje gehad dat de mobiel weer op voorraad was, maar ik had nog geen tijd gehad om hem te bestellen. Maar goed ook. Wellicht haak ik van het garen nog eens een wat grotere neushoorn als knuffel, als Arthur wat groter is. Komt vast goed!

Ondertussen ben ik nog bezig met de omslagdoek. Dat is leuk om te doen hoor maar wel een tikkie saai. Er zit, zeg maar, weinig uitdaging in. Prima om na een drukke werkdag een paar toertjes aan te haken voordat het al weer bedtijd is, maar ik heb wel zin in wat meer uitdaging.

Op dit moment heeft Arthur zoveel kleertjes en twee dekentjes dat iets voor hem maken nu even niet handig is. De temperatuur in Marseille is hoger dan in Nederland dus heeft hij over een paar weekjes niks meer aan warme truitjes. Het moet iets anders worden.

In het najaar was ik begonnen aan een ajour sjaal. Prachtig patroon maar wel lastig en als ik me vertelde of een steek liet vallen kon ik opnieuw beginnen. Die had ik dus maar weer uitgehaald en begon aan het Dikkie Dik dekentje. (trouwens heel schattig om Arthur onder dat Dikkie Dik dekentje te zien). Maar dat lace garen is heel erg mooi en daar wil ik toch wel graag een sjaal van.

Ik heb de breibijbel maar eens opgezocht en daar staan ook prachtige ajourpatronen in waarvan de meesten een stuk makkelijker zijn. En dus ga ik vanavond - als de strijk aan kant is - een mooi patroontje uitzoeken en daar een sjaal van maken. Altijd leuk om met een nieuw project te starten.

Het wordt nog lastig kiezen uit zoveel moois!

Die linker is wel heel erg mooi!

En de omslagdoek die mag even in de wachtkamer. Over drie weken start ik met een nieuwe opleiding en dan moet ik acht weken lang elke donderdag naar school. Tussendoor moet er natuurlijk gewoon gewerkt worden en zal ik me ook moeten voorbereiden op de volgende les. Ik heb er heel veel zin in want het is echt een verdieping voor mijn werk als casemanager. Het betekent wel dat ik ruim 2 maanden vol aan de bak moet want na die 8 lesdagen moet ik half juni examen doen. Er zal dus niet veel tijd overblijven om veel te handwerken en dan is een toertje haken aan zo'n omslagdoek een heerlijke ontspanning.

Een mens moet gewoon af en toe de plannen bijstellen en het komt allemaal goed!